អកុសលធម៌ គឺជាអំពើអាក្រក់ដែលជាប្រភពនៃសេចក្តីទុក្ខ សោកវិនាសក្នុងជីវិត និងក្នុងសង្គម។ អកុសលធម៌រួមមាន លោភៈ ទោសៈ និងមោហៈ។
លោភៈ
គិតតែពីចង់បាន ហើយចង់បានទៀត ចង់បានឱ្យច្រើនជាទីបំផុត។ កាលបើលោភៈ កើតមានឡើងហើយអ្នកនោះតែងអាចប្រកបនូវកម្មគ្រប់បែបយ៉ាង ដូចជាភាពឃោរឃៅ ការកាប់សម្លាប់ ព្រៃផ្សៃ ការលួចប្លន់ ប្រព្រឹត្តខុសក្នុងកាម និងនិយាយកុហកបោកប្រាស់ ដើម្បីសម្រេចតាមបំណងរបស់ខ្លួន។
ទោសៈ
គឺការប្រទូសសារ៉ាយ មានដើមកំណើតចេញពីការក្តៅចិត្ត ការទាស់ចិត្ត និងអគតិ គឺការមិនពេញចិត្ត។ អ្នកដែលកើតទោសៈហើយ តែងតែរកឱកាសដើម្បីព្យាបាទដល់អ្នកដែលខ្លួនមិនពេញចិត្ត និងអ្នកដែលខ្លួនចងគំនុំ។
មោហៈ
គឺជាការវង្វេងមិនដឹងខុសត្រូវ ល្ងង់ខ្លៅអវិជ្ជា ជាប្រភពដ៏ធំជាងគេក្នុងការប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់។ ជនដែលវង្វេងអវិជ្ជា មិនអាចដឹងបានថាអ្វីដែលល្អ អ្វីដែលអាក្រក់ អ្វីដែលគួរ អ្វីដែលមិនគួរ គឺដើម្បីបំពេញបំណងលោភៈ និងទោសៈរបស់ខ្លួន។
Comments
Post a Comment