សេរីជាទ្រព្យដ៏ប្រសើរ


សេរីក្នុងទីនេះ គឺជាសេចក្តីល្អ ឬជាបុណ្យកុសល​ដែលមនុស្ស​យើង​បានធ្វើទុក​មក តាមលំដាប់លំដោយ​រហូតបាន​ជា​បុញ្ញនិធិ ជាគំនរុណ្យ​ ឬជាបុណ្យ​បារមី ដែលជាប់​តាម​បុគ្គល​អ្នក​ធ្វើ​នោះ​រហូត​មកហ្នឹងឯង។


សេរី​ គឺ​ជា​ទី​មក​ហើយស្ថិត​នៅ​នៃភោគៈ​ទាំងឡាយ​ដោយសេចក្តី​ថា ភោគ​សម្បត្តិ​ទាំងឡាយ ហាក់ដូចជា​ចូល​ចិត្ត​តែ​មនុស្ស​ណា​ដែល​មាន​សិរី នៅ​ក្នុងខ្លួន​អ៊ីចឹង ឬឯ​មនុស្ស​ណាមិនមាន​សិរី​នៅក្នុងខ្លួន ឬអស់​សិរី​ សម្បត្តិ​មិនប្រាថ្នា​នៅជា​មួយឡើយ។ មនុស្សយើង​សូម្បី​បានភោគ​សម្បត្តិ​មកអំពីគំនរ​មរតកក្តី បាន​មកអំពីអំពើ​អ្វីៗ​ផ្សេងៗក្តី តែកាលណាខ្វះ​សេរីហើយ ភោគ​សម្បត្តិ​ទាំងនោះ​ រមែង​សន្សឹមៗ​អស់​ទៅៗ​ ពេល​ខ្លះ​សម្បត្តិ​ថ្មី​ដែល​បាន​មក​នោះ ត្រឡប់​ទៅជា​មក​នាំយក​សម្បត្តិ​ចាស់​ឱ្យ​វិនាស​ទៅ​ជាមួយក៏មាន ថែម​ទាំង​គ្រោះ​ថ្នាក់​ដល់ខ្លួន​ជា​ម្ចាស់​ទៀត​ផង។

បុណ្យ​ដែល​ចាត់​ថាជាសិរី​នោះ បាន​ដល់​បុណ្យ គឺ​ការ​ប្រព្រឹត្ត​ធម៌​ដែល​ជា​សេចក្តីល្អផ្សេងៗ ដូចជា​ការ​មាន​មេត្តា​ករុណា ការ​អើ​ពើទំនុកបម្រុង​ ការ​មាន​អាជីពសុចរិត ការ​និយាយពិរោះ ការគោរពអោនលំទោនជាដើម ដែលធ្វើ​ឱ្យ​អ្នក​ដទៃពេញចិត្ត​ ជិត​ដិតស្និទ្ធស្នាល និង​ជាឧបការជួយ​ឱ្យ​ខ្លួនឯង មានសេចក្តី​ចម្រើន ឈានឡើង​ដោយលំដាប់ រួម​ទាំង​ការ​វៀរចាក​នូវអំពើ​អាក្រក់​ទុច្ចរិតគ្រប់បែប​ វៀរ​ចាក​អបាយមុខគ្រប់ប្រការ​ ហើយ​មាន​សេចក្តីព្យាយាម មិនខ្ជិល​ច្រអូសក្នុងការងារផ្សេងៗផង ទាំងអស់នេះឯងគឺ​ជាសិរី​របស់មនុស្ស។ ដក់ស្រង់ចេញពី​ សៀវភៅពន្លឺធម៌ព្រះពុទ្ធ

Comments

Popular posts from this blog

ឧបមាន​ (ទំហៀបន័យ)

ផ្កាស្រពោន - ភាគទី ៩