សើច និង​យំ​

បណ្ឌិតម្នាក់អង្គុយចុះនៅក្នុងចំនោមរ៉ូងមនុស្ស ហើយគាត់ក៍ចាប់ផ្តើមនិទានរឿងកំប្លែងមួយ។

មនុស្សទាំងឡាយសើចហៀរទឹកមាត់កក្លាក់។ បន្តិចក្រោយមកគាត់ក៍និទានរឿងដដែលនេះទៀត។ ប៉ុន្តែពេលនេះ
ចំនួនមនុស្សដែលសើចបានថមថយ។ គាត់ក៍និទានរឿងនេះជាថ្មីម្តងហើយម្តងទៀត រហូតដល់គ្មានសេសសល់មនុស្ស សើចសូម្បីតែម្នាក់។

លោកបណ្ដិតញញឹមហើយមានប្រសាសន៍ថា "អ្នករាល់គ្នាមិនអាចសើចចំពោះរឿងកំប្លែងដ៍ដែលៗបានទេ!
ប៉ុន្តែចុះហេតុអ្វីបានជាអ្នកទាំងឡាយយំ ចំពោះរឿងដ៍ដែលម្តងហើយម្តងទៀត?"

នៅពេលដែលពិភពលោកផ្តល់ដល់អ្នកនូវមួយពាន់ហេតុផល ដើម្បីយំ ចូរអ្នកបង្ហាញពិភពលោកនៅមួយ
ម៉ឺនហេតុផលដើម្បីញញឹម។