កុក និងក្តាម


គេតែងតែដំណាលថា កុកនឹងក្តាមគ្រោងជាសត្រូវនឹង គ្នាតាំងពីយូរយារណាស់មកហើយ។ ប៉ុន្តែជួនកាលក្តីសោកសង្រេង និងសេចក្តីវិនាសអាចប៉ះពាល់ដល់ការគិតរបស់ពួកវាយ៉ាងខ្លាំង។ ដូចជាក្នុងគ្រាមួយ សត្វកុកបានធ្លាក់ក្នុងឧបាយអាក្រក់របស់
កូនក្តាម។

គ្រាមួយនោះ មានសត្វកុកមួយឈរក្បែមាត់បឹង ដោយទឹកមុខស្រពាប់ស្រពោន។ កូនក្តាមអាចមើលឃើញកុកពីចំងាយ រួចវាក៍សួរទៅកុកថា៖ "ឱលោកពូ តើកើតមានរឿងអ្វីបានជាថ្ងៃនេះ មានទឹកមុខស្រពាប់ស្រពោនេះអ្វីម្ល៉េះ?"

"ក្មួយក្តាមអើយ ពូមិនដឹងជាត្រូវប្រាប់ក្មួយ យ៉ាងដូចម្តេចទេ? ក្មួយអើយគ្រួសារខ្ញុំបានរស់នៅក្បែដើមឈើមួយ ជាច្រើនឆ្នាំយ់ាងសុខសាន្ត។ កូនចៅរបស់ពូ បានធំធាត់ជាបន្តបន្ទាប់ តែឥលូវនេះគ្មានកុកនៅទីនោះទៀតទេ។" កុកចាស់និយាយ

"ម៉េចចឹងលោកពូ?" ក្តាមសួរ

"ក្មយយអើយព្រោះតែមានពស់មួយបានមកអាស្រ័យ នៅក្នុងរូងលើដើមឈើនោះ ហើយវាតែងតែស៊ីកូនកុក
ដែលទើបនឹងញាស់ជារឿយៗ។ ពូគ្មានវិធីនឹងកំចាត់វាទេ!" កុកអួលដើម ក

"ខ្ញុំមានវិធីដ៍ល្អមួយ ខ្ញុំបានឃើញសត្វស្ការ រស់នៅក្នុងរន្ធឈើក្បែរនោះ លោកពូគ្រាន់តែយកនុយត្រី ដាក់ពីលំនៅរបស់វា ទៅដក់ លំនៅរបស់ ពស់ ហើយពេលស្ការស៊ីនុយត្រីដល់លំនៅរបស់ពស់ វានឹងប្រយុទ្ធគ្នាហើយស្ការ នឹងសំលាប់ពស់បានមិនខាន។ ពេលនោះលោកពូនឹងរួចផុតពីគ្រោះលំបាកនេះហោង!"

កុកចាស់ អរគុនក្តាមជាអតិបរមា ហើយក៍រៀបចំផែនការទៅតាមនោះទៅ។

ឧបាយដំណើរការយ៉ាងរលូន ប៉ុន្តែបន្ទាប់ពីស្ការសំលាប់ពស់ហើយ វាក៍ស៊ីកូនកុកទើបញាស់ផងដែរ លើសពីនេះ
ទៅទៀត សូម្បីតែស៊ុតរបស់កុកក៍វាស៊ីដែរ មិនបាច់ដល់ញាស់ទាន់ឡើយ។

គិតមុនពេលធ្វើតាម នូវដំបូន្មានរបស់សត្រូវ!
ប្រភពពី៖ ណេវើ អេវើ អេនដដ៍

Comments

Popular posts from this blog

ឧបមាន​ (ទំហៀបន័យ)

ផ្កាស្រពោន - ភាគទី ៩