ឥសីប្រែសារ - លោក ស៊ីន ស៊ីសាមុត

១. អក្ខរាចារសម្ដីដល់នាងកង្រីបុត្រីមាសម្ដាយ (ពីរដង
តាំងពីព្រាត់គ្នាឆ្ងាយខ្លួនម្ដាយសែនសុខគ្រប់ទិនទិវា ម្ដាយ

គិតដល់ស្ងួនភ្ងារស់នៅកំព្រាតែឯកា។

ឡេៗ ឡេៗៗៗៗ ព្រមទៅ!...ព្រមទៅ!...ព្រមទៅ!...ព្រមទៅ!...



២. ម្ដាយចង់រៀបទុកដាក់ឲ្យកែវវរលក្ខណ៍មានគូស្នេហា (ពីរដង) 
គ្រាន់ជួយថែរក្សាគ្រប់គ្រងសីមាមើលការខុសត្រូវ 
កូនពេញរូបហើយពៅ យល់តាមម្ដាយទៅត្រូវមួយជីវិត។

ឡេៗ ឡេៗៗៗៗ ព្រមទៅ!...ព្រមទៅ!...ព្រមទៅ!...ព្រមទៅ!...



៣. បុរសដែលនាំសារជាពង្សក្សត្រាដែលម្តាយពេញចិត្ត (ពីរដង) 
ជាកល្យាណមិត្តជាគូស្នេហ៍ស្និទ្ធនឹងកូនពុំងា 
មានឫទ្ធីតេជាប្ដូរឈាម ការពារធានាបាន។

ឡេៗ ឡេៗៗៗៗ ព្រមទៅ!...ព្រមទៅ!...ព្រមទៅ!...ព្រមទៅ!...



៤. បើបានអានសារហើយកូនអើយប្រមូលពលរេហ៍គ្រប់ប្រាណ (ពីរដង) 
សង់រោងការឲ្យបានថ្ងៃហ្នឹងកុំខានព្រោះថ្ងៃជោគជ័យ 
 អញ្ជើញអស់មន្ត្រីជប់លៀងចងដៃក្នុងថ្ងៃហ្នឹងអើយ។
ឡេៗ ឡេៗៗៗៗ ព្រមទៅ!...ព្រមទៅ!...ព្រមទៅ!...ព្រមទៅ!

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

ឧបមាន​ (ទំហៀបន័យ)

Image
ឧបមាន​ ជាវិធី​មួយសម្រាប់បង្កើតរូបារម្មណ៍។ គេលើក​យកសត្វ​ វត្ថុ​ មតិ​ពីរ ឬច្រើន​ដែល​មានលក្ខណៈ​ប្លែកគ្នា។ ស្រដៀងគ្នា ទៅប្រៀបធៀប​គ្នា ដោយ​ប្រើសំនួន​ប្រៀបធៀប​លក្ខណៈ​ដូចគ្នា និងខុសគ្នា។ សំនួន​ប្រៀប​ធៀប​លក្ខណៈ​ដូច​គ្នាមាន៖ ដូច ដូចជា ប្រៀប​ដូច បីដូច​ ឧបមាដូច ស្មើ​ រូ រូហាន...។ សំនួន​ប្រៀប​ធៀប​លក្ខណៈ​ខុសគ្នា​មាន៖ មិនដល់ មិនមែន មិនដូច មិនស្មើ ពុំដូច ពុំ​ស្មើ ជាង​លើស...។ ឧបមាន​មាន​ពីរយ៉ាងគឺ ឧបមានស្រប និងឧបមាន​បដិសេធ។ ឧបមាន​ស្រប នៅក្នុងគុម្ភស្រូវនោះ មានផ្កាត្រកួន​ពណ៌ស្វាយ ផ្កា​ក្រជីពពណ៌​ក្រហមឆ្អៅ ផ្កា​អញ្ចាញ​ពណ៌​លឿន​ដូច​មាសឆ្អិន លាយឡំ​ត្រង់នេះបន្តិច ត្រង់នោះបន្តិច។ បុប្ឆាទាំងឡាយ ហាក់ដូច​ជា​ឧប្បត្តិកឡើង សម្រាប់ជាគ្រឿងលម្អនៃសំពត់ព្រំបៃតង ដែល​លាតសន្ធឹង​ក្រោម​មេឃ​ស្រកានាគ និង​ក្រោម​រស្មី​នៃព្រះសុរិយា។ (ដកស្រង់ចេញពី រឿងផ្កាស្រពោន ) ផ្កាអញ្ចាញពណ៌លឿង  ជា​អង្គបង្គោលដែលជាអង្គទីមួយនៃទំហៀប មាសឆ្អិន ជាទំហៀប​ដែលជាអង្គទី​ពីរនៃទំហៀប អង្គទាំងពីរនេះ ភ្ជាប់គ្នាដោយសំនួនប្រៀបធៀប​លក្ខណៈដូចគ្នា​ ដូច​ បុប្ឆាទាំងនេះ ជាអង្គបង្គោល គ្រឿងលម្អ ជាអង្គទំហៀប អង្គទាំងពីរនេះ ភ្ជាប់គ្នាដោយសំនួនប្រៀបធៀប​លក្ខណៈដូចគ្នា​ ហាក់ដូចជា...
Read more

ផ្កាស្រពោន - ភាគទី ៩

Image
សៀមរាបជាកូនក្រុងមួយ ស្អាតញញឹម លំអរដោយថ្នល់ដែលមានរុក្ខជាតិចោលម្លប់ទៅ​លើ​ត្រឈឹងត្រឈៃ និងដោយកូនស្ទឹងតូចមួយ ដែល​មានទឹកថ្លាហ្វង់ ហូរមក​បង្វិល​រហាត់ធ្វើឱ្យ​លឺសំឡេងថ្ងូរយ៉ាង​ស្រងេះស្រងោច។ អ្នកដំណើរណាក៏តែង​ប្រតិព័ទ្ធ​ស្រលាញ់​​ទី​ប្រជុំជននេះ។​ នៅ​សាយណ្ហកាល រថយន្តបើកចូល​ក្នុងក្រុងសៀមរាប​ ហើយទៅ​ឈប់ចតនៅ​ត្រង់ផ្សារវិល។ អ្នកដំណើរ​ទាំងពួង​ក៏ប្រញិប​ប្រញាប់​ចុះពី​លើឡាន ម្នីម្នារកអីវ៉ាន់​រៀង​ខ្លួន។ យាយ​នួន​គាត់​ឈរ​នៅ​ចិញ្ចើម​ថ្នល់ ហើយ​រំពៃ​រកមើលឆ្វេងស្ដាំ។ ខណៈនោះ មាន​បុរសម្នាក់​ ជា​កណ្ដាល​មនុស្សពាក់​អាវ​ទេស​ឯកស ស្លៀកខោឡាញ់ខ្មៅ ដើរចូល​មកជិតគាត់ហើយលើកដាំសំពះ៖ - ខ្ញុំជំរាបសួចែ។ យាយនួន​គាត់ដាក់ភ្នែកមកចំ៖ - ឱ! បេងជុនទេនេះ ឯងខំសំឡឹងរកមើល... - ចែ! ឯណាអីវ៉ាន់ចែខ្លះ? ខ្ញុំនឹង​អាលឱ្យគេ​ជញ្ជូន​ដាក់រ៉ឹម៉កទៅ - ​បេងជុន​អើយ ខ្ញុំគ្មានអីទេព្រោះបន្ទាន់ណាស់ រកស្អីៗ គ្រាន់ជាបញ្ញើក៏មិនបានផង។ - ចាំផ្ញើធ្វើអីចែន៎ុះ តែអញ្ជើញ​មកលេងខ្ញុំ ក៏អរ​ទៅ​ហើយ។ - យីអាវី ឯងសំពះសួរមា។ កញ្ញានេះលឺហើយ ក៏លើកដៃសំពះ ជំរាបសួរ​ទៅលោក​បេងជុន។ លុះ​អ្នកធាក់រ៉ឺម៉ក បានជញ្ជូន​វ៉ាលីសទាំង​ពីរដាក់ស្រេច​បាច់ហើយ យាយនួន នាងវិធាវី ព្រមទាំង​ម៉ែផៃ នាំគ្នាឡើងជិះក្ន...
Read more