ពាក្យបណ្ដៅ - ភាគ​១៩

ដាក់ទ្រូលើចុងឬស្សី មិនត្រូវត្រីអី ត្រូវនាងកំផ្លង់ផ្លង់ (ព្រះចន្ទពេញវង់)
 
ដុំដេងគ្រលែងចោលទៅ ក្នុងស្រះជ្រៅ កើតកូនរយពាន់ (រោយនំបញ្ចុក)
 
ដូចគេហោះដូចគេហើរ ដូចគេហួចចងអង្កាំ ដូចគេរាំទិតទយ ទិតទៅមុខ ទិតទៅក្រោយ ទិតញយៗច្រិច (អុំអង្ករ)
 
ដាំមិនដុះ ពុះមិនបែក ហែកមិនដាច់ (ទឹក)

ដូងអើយដូងទេរ ដូងដុះកណ្តាលទន្លេ គេហៅដូងអី? (ខ្ចៅដូង) 

រោយនំបញ្ចុក

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

ឧបមាន​ (ទំហៀបន័យ)

Image
ឧបមាន​ ជាវិធី​មួយសម្រាប់បង្កើតរូបារម្មណ៍។ គេលើក​យកសត្វ​ វត្ថុ​ មតិ​ពីរ ឬច្រើន​ដែល​មានលក្ខណៈ​ប្លែកគ្នា។ ស្រដៀងគ្នា ទៅប្រៀបធៀប​គ្នា ដោយ​ប្រើសំនួន​ប្រៀបធៀប​លក្ខណៈ​ដូចគ្នា និងខុសគ្នា។ សំនួន​ប្រៀប​ធៀប​លក្ខណៈ​ដូច​គ្នាមាន៖ ដូច ដូចជា ប្រៀប​ដូច បីដូច​ ឧបមាដូច ស្មើ​ រូ រូហាន...។ សំនួន​ប្រៀប​ធៀប​លក្ខណៈ​ខុសគ្នា​មាន៖ មិនដល់ មិនមែន មិនដូច មិនស្មើ ពុំដូច ពុំ​ស្មើ ជាង​លើស...។ ឧបមាន​មាន​ពីរយ៉ាងគឺ ឧបមានស្រប និងឧបមាន​បដិសេធ។ ឧបមាន​ស្រប នៅក្នុងគុម្ភស្រូវនោះ មានផ្កាត្រកួន​ពណ៌ស្វាយ ផ្កា​ក្រជីពពណ៌​ក្រហមឆ្អៅ ផ្កា​អញ្ចាញ​ពណ៌​លឿន​ដូច​មាសឆ្អិន លាយឡំ​ត្រង់នេះបន្តិច ត្រង់នោះបន្តិច។ បុប្ឆាទាំងឡាយ ហាក់ដូច​ជា​ឧប្បត្តិកឡើង សម្រាប់ជាគ្រឿងលម្អនៃសំពត់ព្រំបៃតង ដែល​លាតសន្ធឹង​ក្រោម​មេឃ​ស្រកានាគ និង​ក្រោម​រស្មី​នៃព្រះសុរិយា។ (ដកស្រង់ចេញពី រឿងផ្កាស្រពោន ) ផ្កាអញ្ចាញពណ៌លឿង  ជា​អង្គបង្គោលដែលជាអង្គទីមួយនៃទំហៀប មាសឆ្អិន ជាទំហៀប​ដែលជាអង្គទី​ពីរនៃទំហៀប អង្គទាំងពីរនេះ ភ្ជាប់គ្នាដោយសំនួនប្រៀបធៀប​លក្ខណៈដូចគ្នា​ ដូច​ បុប្ឆាទាំងនេះ ជាអង្គបង្គោល គ្រឿងលម្អ ជាអង្គទំហៀប អង្គទាំងពីរនេះ ភ្ជាប់គ្នាដោយសំនួនប្រៀបធៀប​លក្ខណៈដូចគ្នា​ ហាក់ដូចជា...
Read more

ផ្កាស្រពោន - ភាគទី ៩

Image
សៀមរាបជាកូនក្រុងមួយ ស្អាតញញឹម លំអរដោយថ្នល់ដែលមានរុក្ខជាតិចោលម្លប់ទៅ​លើ​ត្រឈឹងត្រឈៃ និងដោយកូនស្ទឹងតូចមួយ ដែល​មានទឹកថ្លាហ្វង់ ហូរមក​បង្វិល​រហាត់ធ្វើឱ្យ​លឺសំឡេងថ្ងូរយ៉ាង​ស្រងេះស្រងោច។ អ្នកដំណើរណាក៏តែង​ប្រតិព័ទ្ធ​ស្រលាញ់​​ទី​ប្រជុំជននេះ។​ នៅ​សាយណ្ហកាល រថយន្តបើកចូល​ក្នុងក្រុងសៀមរាប​ ហើយទៅ​ឈប់ចតនៅ​ត្រង់ផ្សារវិល។ អ្នកដំណើរ​ទាំងពួង​ក៏ប្រញិប​ប្រញាប់​ចុះពី​លើឡាន ម្នីម្នារកអីវ៉ាន់​រៀង​ខ្លួន។ យាយ​នួន​គាត់​ឈរ​នៅ​ចិញ្ចើម​ថ្នល់ ហើយ​រំពៃ​រកមើលឆ្វេងស្ដាំ។ ខណៈនោះ មាន​បុរសម្នាក់​ ជា​កណ្ដាល​មនុស្សពាក់​អាវ​ទេស​ឯកស ស្លៀកខោឡាញ់ខ្មៅ ដើរចូល​មកជិតគាត់ហើយលើកដាំសំពះ៖ - ខ្ញុំជំរាបសួចែ។ យាយនួន​គាត់ដាក់ភ្នែកមកចំ៖ - ឱ! បេងជុនទេនេះ ឯងខំសំឡឹងរកមើល... - ចែ! ឯណាអីវ៉ាន់ចែខ្លះ? ខ្ញុំនឹង​អាលឱ្យគេ​ជញ្ជូន​ដាក់រ៉ឹម៉កទៅ - ​បេងជុន​អើយ ខ្ញុំគ្មានអីទេព្រោះបន្ទាន់ណាស់ រកស្អីៗ គ្រាន់ជាបញ្ញើក៏មិនបានផង។ - ចាំផ្ញើធ្វើអីចែន៎ុះ តែអញ្ជើញ​មកលេងខ្ញុំ ក៏អរ​ទៅ​ហើយ។ - យីអាវី ឯងសំពះសួរមា។ កញ្ញានេះលឺហើយ ក៏លើកដៃសំពះ ជំរាបសួរ​ទៅលោក​បេងជុន។ លុះ​អ្នកធាក់រ៉ឺម៉ក បានជញ្ជូន​វ៉ាលីសទាំង​ពីរដាក់ស្រេច​បាច់ហើយ យាយនួន នាងវិធាវី ព្រមទាំង​ម៉ែផៃ នាំគ្នាឡើងជិះក្ន...
Read more